Elie Wisel
Aptallık bu ailenin her yerine işlemiş. Aptallık bile utanıyor onların kucağına düşmüş olmaktan.Sokakta yürürken evde uyurken parkta gülerken her vakit hissettiriyor kendini.Fark etmek zor değil aptalı,görmek o kadar zor değil aptallığı. Aptallık o kadar sinmiş ki bir aileye bir yol üzerinde beklemektedir her ferdini. Aptallık bir kuyudur dibi yoktur. Bazen yedi milyon yutar,gerekirse altı milyara yükselir limiti sonra yedi sonra sekiz sonra dokuz… Her doğanla büyür büyüdükçe küflenir. Bir tren garında görürsen aptalı anlarsın bekleyişinden,evinde görürsen analrsın aptalı izlediğinden,okulda görürsen aptalı tanırsın çevresindekilerden… Aptallık bulaşıcıdır,kuluçka süresi bir seçimlik. Çare… Çare çok, çare yok.
Çare yok; çaresizliğe saplanmıştır aptal.gizlenmiştir siyah bir örtünün altına.Göstermez yüzünü. Aptallık vahimdir bu yüzden çare bulmak güçtür.’yürüyelim!’ dediğinde aptala başı dik alnı açık gözleri titrek sesi yırtık cevap verir “olmaz,ıslanır değer(ler)im.” yürümek zordur aptala ,aptal yürümeyi bilmez;susmasını ve konuşmasını hatta gülmesini bilmediği gibi.
Çare çok;ayakları ıslak üstü ince ancak sokak sokak “yürüyen” çoktur.Çare çok, çaresizlik yalan olduğu için koskoca bir ada cesaret dolu cesaret yüklü adalılar.Çare çok,umut çok,yürek çok. Çare fidandır,fidan ekmektir. 1,80lik iblislere karşı direnmektir çaremiz. Çare öyle büyüktür ki kucaklar bütün yurdu kucaklar hepimizi. Bir kişi düşse o çare uğruna bin kişiye uzanır eli.
fazla karışık bir yazı olsada klavyene sağlık :)
YanıtlaSil